Across the Multiverse – Sezon 10 Hikaye – Bölüm 3

Bölüm 1

Bölüm 2

 

Dev bir ok uçarak, Black Lotus ve Black Monster’ı, yerel bir Rockalot şövalyesinden ödünç aldıkları bir makinenin ardından kovalamaya başladı. Black Lotus direksiyonu çekti, ardında yuvarlanan vagondan ateşlenen cıvatayı önlemek için beyaz- altın aracı çevirdi.  İki başlı canavar, bir sonraki motoru çalıştırdı. Little Monster yan tarafa eğildi ve dost canlısı bir elf cadı tarafından onlara verilen bir küreyi fırlattı. Küre patladı. Bir ejderhanın gölgesi yukarıdan geçti.

“Onları kaybettiğimizi sanmıyorum, Helmethead.” Dedi Little Monster. Black Lotus, evrensel enerjileri, ödünç aldıkları makinede akmaları için kanalize etti. Kendilerininkine oldukça benziyordu, muhtemelen bu gerçeklik onların yolculuklarının bir başka versiyonuydu. Makine, kendisini dünyadan ayırıp motorun sürekli uğultusu ile aşamalı olarak sona erdi.

“Haha! Helmethead! Bak! Bu, şu gedik meselesi! ” diyerek Little Monster parıldayan geçidi neşeyle işaret etti.  Havada. Bir uçurum arasında. Black Lotus, onları geri çeken gerçekliğin kavrayışını hissedebildiğii için üstlerine baktı. Ejderha alçalıyordu.

Tekerlekler dönerken ve bu ortaçağ makinesini sınırına kadar iterken ayakları gaza çarptı. Little Monster ile birbirlerine bir bakış attılar. Atlamak zorunda kalacaklardı.

Ejderha aşağı inerken uçuyorlardı. Ogrenot Arbalister, yayının tınlaması ile oku onlara doğru uçarken bir sonraki atışına hazırlandı. Black Lotus sadece portala odaklandı, o ve Little Monster aşağıdaki yarığa fırlarken makinenin kapılarını tekmeleyerek açtı. Şövalye’nin tuttuğu ejderha yolu tutarken kükredi, iki arayıcı ise Rockalot’u geride bıraktı.

Bir kez daha kendilerini uzay ve zaman arasındaki boşlukta buldular.  Dalgalanma. Bir sonraki yarığa doğru düşüş.  Bazen Astral Sea’deki yolculuk anlıktı. Diğer zamanlarda, kendilerini zorlayıp kendilerini yolculuk içinde düşünürlerdi.

“Hey, Helmethead.”

Black Lotus başlarını Little Monster’a çevirdi.

“Fazla konuşmayan biri için çoğu yetişkinden çok daha eğlencelisin. Ama bunu nasıl yapabilirsin? Sen bir Metal Tanrısı mısın? “

Elbette. Tarikat, mesajını yaymada başarılı olmuştu. Little Monster gibi onu görmezden gelenler bile Metal Tanrıları biliyordu. Blakck Lotus bacak bacak üstüne attı ve uzay- zamanda nazikçe yüzmeye devam ederken meditatif bir poza girdi.

“Ben tanrı değilim, ama muhtemelen dünyalar arasında da yürüyorlar. Kendilerine tapanların düşünce ve inançlarından beslenen güçlü yaratıklardır. Bazıları evrenler arasındaki boşlukta doğar. Diğerleri kendi dünyaları içinde oluşur. “

“O zaman, sen nesin?”

“Ben insanım.” Dedi.  Bir süre sonra biraz isteksizce ekledi. “Çoğunlukla. Bunun gerçekten ne anlama geldiğini anlamaya çalışıyorum. “

“Yol boyunca aradığınızı bulduğunuzu söylediniz, değil mi? Bu, babamı bulmaya çalışmak gibi bir şey mi? “

“Bir bakıma.”

“Ama babamı aramak sadece bu portalları oluşturmama izin vermedi!”

Olmadı mı? Biz daha geniş Evrenin bir parçasıyız, Çocuk. Birçoğu onun çağrılarına kör ve sağırdır, ancak hepimiz onun enerjisini akıntılardaki girdaplar gibi etrafımıza çekeriz. Ruhlarını fani kabuğundan kurtaranlar, Astral Sea’de yüzen sonsuz olasılıkları bulabilirler. Yolumuzu benim kadar sen şekillendirdin. “

Little Monster hiçbir şey söylemedi, sanki kelimeleri düşünüyor gibiydi. Black Lotus, küçük çocuğun anlamasının kolay olmasını beklemiyordu. İkili bir sonraki kırılmaya doğru süzüldü.

“Ohh! Burası çok soğuk!”

Kasktaki Black Lotus’a bir kartopu çarptı. Little Monster  bir tane yapmak için zaman kaybetmemişti. Dünya buzla, karla karışık karla kaplıydı. Sonsuz bir kış.  Yakınlarda bir adam dev buz bloklarına bir kazma savurdu. Buldozeri yakındaki büyük buz duvarlarından birini yıkmıştı.

“Hmm, babam yok. O burada değil. Hey! Yaşlı adam! Şampiyon’u tanıyor musun? “

Adam döndü. Rampage. Onların versiyonuna yeterince benziyordu. “Şampiyon? Bir süredir duymadığım bir unvan. Cadıdan önce… Dünyayı mahvetmeden önce! Kış Dünyasında uzun süredir bir turnuva yapılmadı. “

“Heeey! Bunu hatırlıyorum! Büyüsünü üzerimde kullandığı için hâlâ Winter Lady’e bir yumruk sandviç borçluyum! ” Dedi Little Monster yumruğunu avucunun içine sokarak. “Ama onu öldürdüler!”

“Hah!” Rampage kaşlarını çattı. “Lady öldürülemez. Yargıç ve Stingray bile onu yenemezdi. Yapılabilecek en iyi şey onların şehirlerinde yaşamaktır. “

“Onlar kim?”

“Maximatics.” Rampage hırladı. Black Lotus, adamın dişlerinin çenesinde gıcırdadığını fark etti. “Onlara hizmet etmeyi reddedenler burada, buzun içinde idare ediyoruz.”

O konuşurken, altlarından dünya sallanmaya başladı. Buz kırıldı ve altındaki soğuk toprağı ortaya çıkardı. Devasa bir mekanik solucan, toprağın altından çıkmaya başladı. “Solucanın” ağzı açıldığında, tam otomatik bir Urbancrawler ortaya çıktı.

“Sondaj Prospektörü İnsansız Araç, anketini tamamladı. Karar: Yaşanabilir. Yeni kapsül şehir kurmak: Delta Beta Zeta. ” Drone odasını açtı. Kafatasının üzerinde yeşil bir plaka yükselen bir otomat dışarı çıktı. Elinde bir kapsül tuttu ve onu solucanın çıktığı bölgeye fırlattı. Kapsül genişlemeye ve açılmaya başladı ve bir şehir planı oluşturdu. Little Monster ve Black Lotus, işini yaptığı gibi birkaç genişlemeden kaçınmak zorunda kaldı. “Yeniden oluşturuluyor.”

 

“MAKSİMATİKLER!” Rampage kükredi, aletini yana fırlattı. Şimdiden Snow Piercer’a tırmanıyordu. Drone döndü ve Rampage’ın makinesini taradı.

“Düşmanla karşılaşıldı. Kendini savunma prosedürlerini başlat. “

Black Lotus, Little Monster’a, başka bir kavgaya yakalanmamak için gitmeleri gerektiğini işaret etti. Little Monster homurdandı, eğlenceyi kaçırdığı için üzgündü ama koşarken Black Lotus’u takip etti.

“Öyleyse bir sonraki gedik nerede, ha? Donuyorum!”

İkili çorak arazide yürüdü. Black Lotus izi takip ederek iç gözlerinin onlara rehberlik etmesine izin verdi. Direksiyonları parlamaya başladı ve Black Lotus’un eldivenlerinden bile hissettiği yumuşak bir sıcaklık yaymaya başladı. Buzullar, sadece Maximatics’in makinelerinin inşa ettiği şehirler tarafından kırılarak, sonsuz kışa karşı savaşarak sonsuza dek devam etti. Yolları boyunca donmuş atıklarda tek başına oturan bir adam gördüler. Black  Lotus, tanrıların onun hakkındaki gücünü tanıyabilse de, koyu bir pelerin giymişti.

Metal Herald.

“Hey, bu sivri şapka!” Görünüşe göre Little Monster da onu tanıyordu. “Burada ne yapıyorsun?”

Metal Herald başlığını indirerek, “Pişman bir aptalın hayatını yaşıyorum,” dedi. Kafatasına boyalı yüzü onları her zamanki aşağılama ile karşıladı. “Çünkü dünyamı yüzüstü bıraktım. Tanrılar beni sonsuza dek dolaşmaya sürükledi. “

Metal Herald’da Black Lotus’a yanlış gelen bir şey vardı, ama sessiz kaldılar.

“Hmph, peki, başka bir dünyaya gitmek istiyoruz. Babam burada değil, bu yüzden daha fazla kalmanın bir anlamı yok. “

“Senin baban? Evet… ”Metal Herald düşünürken çenesini okşadı. “Seyahatlerimde Şampiyonu gördüğümü hatırladığıma inanıyorum.”

“Gördün mü?!”Little Monster, Metal Herald’a neredeyse sıçradı ve onu sallayarak yakasına yapıştı. “O nerede? Babam nerede! “

Metal Herald gülümsedi. Black Lotus, nedenini açıklayamasa da kendilerini bir kavgaya hazırladı. Gezginle ilgili bir şey onları tedirgin etti.

“Sana gösterebilirim. Ama yardımına ihtiyacım olacak. Astral Sea’de ikiniz kadar kolay yürüyemiyorum. “

“Hadi Helmethead! Bizi babama götürecek! Gediği burada yapalım! “

Black Lotus hiçbir şey söylemedi ama enerjilerin etraflarında bir kez daha şişmesine izin verdiler. Dünyalar arasındaki yolları döşerken ayakları buzdan yükseldi. Arkadaşlarının düşüncelerinden ve iradelerinden yararlandılar. Çapaya giren bir karanlık vardı.

Bir kez daha aşıyorlardı. Ama bir şeyler ters gitti …

 

Dünya çevrelerinden uzaklaştı. Dünyalar arasındaki boşluktan fırlatılıyorlardı. Eldritch çığlıkları onları Astral Sea boyunca takip etti. Çığlık ve … kahkaha mı?

Black Lotus’u bile sersemleterek dünyaya hızla çarparak vurdular. O ve Little Monster kendilerini yukarı çekerken, Metal Herald’ın yanlarında olmadığını fark ettiler.

“Neredeyiz…?”

“Evdeyiz…”

Dünya kendilerine aitti. Yine de Black Lotus’un pek sık ziyaret etmediği bir bölümdeydiler. Kırık hız trenleri yükselip alçalıyordu. Atlıkarınca unutulmaz bir müzikle durmadan döndü. Dev bir palyaço yüzü, parlak kırmızı bir burnu ile onlara baktı. Benzer şekilde yanıp sönen neon ışıklarında, bir imza onları bilgilendirdi:

“Unamusement Park’a hoş geldiniz.”